Ανταπόκριση Συναυλίας: Clutch, Bombus, Hong Faux @ Batschkapp 6/12/15

/
0 Comments




Τα χαιρετίσματά μου από την, όχι και τόσο, μακρινή Φρανκφούρτη. Είμαι ο Μιχάλης (aka κάρχας) και από εδώ και πέρα θα είμαι εδώ για να σχολιάζω και να σας δίνω γεύση από event που θα διαδραματίζονται έξω από τα σύνορά της χώρας μας.

Πρώτη συναυλία, λοιπόν, εντός Γερμανίας, οι πολύ κλασσικοί αλλά πάντα πρωτότυποι Clutch. Αυτοί οι λύκοι από το Maryland που μπορούν να σου φτιάξουν τη διάθεση με τις πιο groov-άτες μελωδίες τους και να σε χαλαρώσουν με πιο stoner κομμάτια αλλά και τις όμορφες μπαλάντες.

Ας αρχίσουμε από τον χώρο. Το κέντρο ονομάζεται Batschkapp και βρίσκεται πολύ κοντά στο κέντρο της Φρανκφούρτης. Είναι εύκολα προσβάσιμο με την τοπική συγκοινωνία, καθώς υπάρχει στάση U-bahn (ένα είδος προαστιακού) πολύ κοντά. Εύκολη η πρόσβαση και με το αυτοκίνητο χωρίς περίπλοκους δρόμους και με αρκετό χώρο για parking έξω αλλά και μέσα στα όρια του μαγαζιού.

Στον εξωτερικό χώρο, υπάρχουν καντίνες, ενώ μέσα στο μαγαζί, βρίσκεις τρία (!) μπαρ. Δύο μέσα στην αίθουσα των συναυλιών και ένα στον προθάλαμο για τους καπνιστές. Και αυτό γιατί στην κύρια αίθουσα το τσιγάρο απαγορεύεται! Όπως και στην Ελλάδα άλλωστε…

Πάμε στα της συναυλίας. 19:00 η ώρα έγραφε στο εισιτήριο ότι ανοίγουν οι πόρτες και 20:00 βγαίνουν στη σκηνή οι Σουηδοί Hong Faux. Δεν είχα καμία επαφή στο παρελθόν με το συγκεκριμένο συγκρότημα, όμως μου κάνανε πολύ καλή εντύπωση. Όμορφα κομμάτια, heavy και με χαρακτήρα. Ξεσήκωσαν το κοινό και το προετοίμασαν άριστα, για τη συνέχεια της βραδιάς. Στο τέλος πήραν το πολύ ζεστό χειροκρότημα από τον κόσμο, δικαιωματικά, διότι άνοιξαν πανάξια το live.

Αμέσως μετά, στις 21:00, βγήκαν στη σκηνή οι Bombus για τους οποίους έχω πολλά, αλλά όχι καλά να πω. Κι αυτό γιατί δεν ξέρω μέχρι πιο σημείο θα πρέπει να τους κοροϊδέψω, αλήθεια. Αν με αφήσετε, πάντως, μπορώ να το κάνω μέχρι αύριο. Από πού να αρχίσω;! Ας τα πάρουμε από την αρχή, λοιπόν. Το intro τους ήταν απαίσιο. Ήταν ένας συνδυασμός star wars theme με τη μουσική του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του mega channel.

Τελειώνει (επιτέλους) το intro και σκάνε μύτη στη σκηνή τέσσερις τύποι από τους οποίους οι τρεις φορούσαν μαύρο κολλητό πουκάμισο με γυρισμένα μανίκια μέχρι τους αγκώνες λες και έχουν κλείσει τραπέζι στον Γιώργο Τσαλίκη. Ο τέταρτος ήταν ο ντράμερ και απλά δε φορούσε από πάνω τίποτα γιατί ήταν ντράμερ.
Αφού λοιπόν βγήκαν στη σκηνή και πήραν θέση για να αρχίσουν να μας ψυχαγωγούν, στέκονται οι δύο κιθάρες στα άκρα και ο μπασίστας στο κέντρο. Όλοι είχαν μπροστά τους από ένα μικρόφωνο. Το παράλογο όμως είναι ότι μόνο οι τύποι στα άκρα τραγουδούσαν ενώ ο μπασίστας που βρισκόταν στο κέντρο δεν έβγαλε μιλιά! Πραγματικά δεν έχω ιδέα γιατί τον είχαν εκεί. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι επειδή ήταν μορφονιός και είχε μακρύ ίσιο και λαμπερό μαλλί.

Στα της μουσικής, τώρα. Ένα μέτριο heavy metal, το οποίο δεν είχε καμία σχέση με τους Clutch αλλά και ούτε με τους Hong Faux, ήταν αυτό που μας προσέφεραν οι Σουηδοί Bombus. Ήθελα να φύγω, να πάω να φάω κανένα Wurst έξω στις καντίνες ή να πάω να πιω καμιά μπύρα και να γυρίσω όταν τελείωναν αλλά λυπήθηκα την καλή θέση που είχα και εν τέλη δεν το έκανα. Το setlist κράτησε 45 λεπτά περίπου.

Μετά τους Bombus και στις 22:00 ακριβώς, βγήκαν οι Clutch στη σκηνή με τον κόσμο να τους υποδέχεται με ζεστό χειροκρότημα και φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά τους. Σαν intro, έπαιξαν το ”We Need Some Money“, ένα cover από το τραγούδι του Chuck Brown. Στη συνέχεια, όμως, η συμμορία αγρίεψε υπό τους ήχους του ”The Mob Goes Wild” όπως και ο κόσμος από κάτω που άνοιξε τον χορό των mosh pits. Ακολούθησαν τα “Profits of Doom” και ” Noble Savage” και το κοινό έχει ξεσηκωθεί για τα καλά! Ανάμεσά μας, διάφορες ηλικίες. Έφηβοι, 20άρηδες, 30άρηδες, 40άρηδες αλλά και 50άρηδες! 50άρηδες ναι! Και μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ερχόντουσαν και ζευγάρια αυτής της ηλικίας και προτιμούσαν να βρίσκονται μπροστά και όχι σε κάποιο μέρος πίσω πιο ήρεμα.

Το “Psychic Warfare” ήταν ο δίσκος που είχε την τιμητική του αυτή τη βραδιά καθώς παίχτηκαν συνολικά 9 τραγούδια. Εκτός από το Noble Savage που προαναφέραμε,  τα “X-Ray Visions”, “Firebirds!”,  “Behold the Colossus”, “Your Love Is Incarceration”, “A Quick Death in Texas”, “Doom Saloon”, “Our Lady of Electric Light” το οποίο ήταν το τελευταίο τραγούδι του βασικού setlist και το “Son of Virginia” το οποίο έπαιξαν στο encore, ήταν τα τραγούδια που ακούσαμε από τον τελευταίο δίσκο. Αφού λοιπόν τελειώνει το “Our Lady of Electric Light”, μας χαιρετάει ο τραγουδιστής και το συγκρότημα αποχωρεί από τη σκηνή. Ξαφνιασμένος κοιτάω το ρολόι και συνειδητοποιώ ότι έχει περάσει μία ώρα ακριβώς. Μία ώρα η οποία πέρασε τόσο γρήγορα και τόσο διασκεδαστικά που πραγματικά απογοητεύτηκα γιατί ήθελα κι άλλο. Και όχι ένα απλό encore, πολύ παραπάνω.

Η απογοήτευση εξαφανίστηκε, όμως, γρήγορα διότι λίγα λεπτά αργότερα είχαμε το highlight της βραδυάς. Μπαίνοντας, λοιπόν , για το encore, ακούγεται ένα Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Ο “D.C. sound attack”. Μία πανέμορφη extended version του τραγουδιού (παρόμοια με αυτή) η οποία έκανε όλο τον κόσμο από κάτω να χορεύει στους ρυθμούς του. Και όταν λέω χορός, εννοώ χορός. Ο κόσμος δε χτυπιόταν απλά. Έκανε κανονικά χορευτικά!

Η συναυλία έκλεισε με το “The Wolf Man Kindly Requests...”
Συνοψίζοντας και κλείνοντας, να πω ότι ήταν ένα όμορφο και διασκεδαστικό live με πολύ κέφι και με τους Clutch να είναι στα καλύτερα τους. Στα συν της βραδιάς ήταν το πρώτο support (Hong Faux) ενώ στα μείων το δεύτερο (Bombus). Θα ήταν προτιμότερο να είχαν μαζί τους, τους δικούς μας Planet of Zeus και να μην τους κρατούσαν μόνο μέχρι τον Νοέμβρη στο tour τους. Και αυτό όχι γιατί απλά είναι Έλληνες, αλλά επειδή υπάρχει καλή χημεία μεταξύ τους και ταιριάζει περισσότερο με το στυλ τους. 


Full setlist:
1)    The Mob Goes Wild
2)    Profits of Doom
3)    Noble Savage
4)    X-Ray Visions
5)    Firebirds!
6)    Behold the Colossus
7)    Your Love Is Incarceration
8)    The Soapmakers
9)    Burning Beard
10)    Crucial Velocity
11)    The Dragonfly
12)    Unto the Breach
13)    Earth Rocker
14)    A Quick Death in Texas
15)    Doom Saloon
16)    Our Lady of Electric Light

Encore:
17)    D.C. Sound Attack!
18)    Son of Virginia
19)    The Wolf Man Kindly Requests...




Μιχαλησ μπινεττι

Το επίθετό του μαρτυρά την (κατα το ήμισυ) ιταλική καταγωγή του. Παρακολουθεί ακατάπαυστα ξένες τηλεοπτικές σειρές και μια μέρα ονειρεύεται να δημιουργήσει τον δικό του ζύθο στο γκαράζ του σπιτιού του. Η σοφότερη επιλογή που έχει κάνει στην ζωή του είναι να αφήσει μακριά μαλλιά. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ακούει female-fronted metal, εμείς πάλι δεν τις πιστεύουμε.






You may also like

No comments: