Άρτι αφιχθέντες από το Byron Bay της μακρινής Αυστραλίας, της χώρας όπου ο Άγιος Βασίλης μοιράζει τα δώρα φορώντας μαγιό και αντί για έλκυθρο οδηγάει jet ski, ξεκίνησαν την Ευρωπαϊκή τους περιοδία οι Parkway Drive. Οι Parkway Drive οι οποίοι από την στιγμή που κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο το 2005, δεν ξέρουν τι πάει να πει “μέτριο άλμπουμ” και συνεχίζουν να αγνοούν αυτή τη φράση βγάζοντας πραγματικά διαμάντια.

Μαζί τους οι εξίσου πολύ καλοί Architects και οι Τhy Αrt Ιs Μurder. Και οι τρεις μπάντες βάλαν τα δυνατά τους και έθεσαν πολύ ισχυρές βάσεις για να φτιάξουν (από τώρα) ίσως το καλύτερο λάιβ για το 2016.

Πρώτη συναυλία, λοιπόν, επί ευρωπαϊκού εδάφους των Parkway Drive για το 2016 είναι στο Würzburg και πιο συγκεκριμένα στον συναυλιακό χώρο “Posthalle”. Το μαγαζί ειχε ανακοινώσει το sold out από πολύ νωρίς και όλα τα σημάδια έδειχναν ότι θα γίνει ο κακός χαμός!

Ας πω δυο λόγια αρχικά για το μαγαζί. Είναι το μεγαλύτερο και το πιο καλά οργανωμένο κέντρο που έχω παρακολουθήσει ποτέ μου συναυλία. Αυτό το λέω διότι παρόλο το sold out και την υπερβολική κίνηση που υπήρχε, καταφέραν να ανταποκριθούν άριστα στις απαιτήσεις της συναυλίας. Μπροστά, ανάμεσα στον χώρο από στη σκήνη και το κάγκελο, είχαν τοποθετηθεί άνθρωποι οι οποίοι έπιαναν το κόσμο που έκανε crowd surfing, προστατεύοντας τους έτσι από πιθανή πτώση αλλα προστατεύοντας και τον κόσμο που βρίσκεται στις μπροστά σειρές. Οι ίδιοι άνθρωποι ήταν και οι “σωτήρες” που μοιράζαν ποτήρια με νερό στον κόσμο όταν οι παλμοί ειχαν ανεβεί στο κόκκινο και όλος ο κόσμος είχε γίνει μία κινούμενη μπάλα.

Στο μουσικό κομμάτι τώρα, ξεκινάμε με τους Thy Art Is Murder. 
Αν μπορούσα να περιγράψω με τρεις λέξεις την απόδωσή τους στο λάιβ, αυτές θα ήταν “σκληροί, τίμιοι και τεχνικοί”. Δε θα μπορούσε να ξεκινήσει πιο κατάλληλα η συναυλία. Τα παιδιά, ξεσήκωσαν τον κόσμο με τα τραγούδια τους αλλά και τη διάθεσή τους. 

Στη συνέχεια βγήκαν στη σκηνή οι Architects. 
Πάρα πολλή ωραία εμφάνιση, επίσης, από τα παιδιά. Πολύ ευχάριστοι, πολύ τεχνικοί, πολυ ξεσηκωτικοί. Μία μπάντα που, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν και headliners αλλά ας όψονται οι Parkway Drive! Παίξαν 9 τραγούδια, από τα οποία τα 8 ήταν απο τον τελευταίο τους δίσκο με όνομα “Lost Forever // Lost Together” και ένα τραγούδι από το προτελευταίο τους cd, “Daybreaker”.


Αναλυτικά το setlist:

1. Gravedigger
2. Broken Cross
3. The Devil Is Near
4. Dead Man Talking
5. Colony Collapse
6. Castles in the Air
7. Naysayer
8. C.A.N.C.E.R
9. These Colours Don't Run

Αφου εγκατέλειψαν τη σκηνή οι Architects και όσοι ώρα περιμέναμε να βγουν οι Parkway Drive στη σκηνή, φρόντιζε ο ηχολήπτης να μας ψυχαγωγεί με τις μουσικές του επιλογές οι οποίες προερχόντουσαν απο τη δεκαετία του 80' αλλά δεν είχαν καμια σχέση με μέταλ. Η ντίσκο έδινε και έπαιρνε με τον κόσμο όχι μόνο να χαλιέται αλλά να τραγουδάει και να διασκεδάζει κι όλας!

Αφού λοιπόν πέρασε η ώρα, έπεσαν τα φώτα και ξεδιπλώθηκε ενα τεράστιο πανό το οποίο κάλυψε όλο το πλάτος της σκηνής και έγραφε “IRE” πάνω (το όνομα του τελευταίου δίσκου του συγκροτήματος δηλαδη). Το intro από το “Destroyer” ακούγεται να παίζει και ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί από τις πρώτες νότες. Χαρτάκια και φωτιές ήταν αυτά που απογείωσαν την έναρξη της συναυλιας. Πολύ εντυπωσιακή είσοδος που μας έδειξε τις προθέσεις τους απο πολύ-πολύ νωρις. Στην συνέχεια ακολούθησαν “Dying to Believe” και “Carrion” και από κάτω έγινε πανικός με τα circle pit να δίνουν και να παίρνουν και το κόσμο να εκδίδεται σε ατελείωτο crowd surfing. Επόμενο κομμάτι το “Karma”. Εδώ είχαμε το γνωστό, πλέον, “παιχνιδάκι” από την μπάντα. Ξέρετε, εκείνο που παίζουν μερικά δευτερόλεπτά από το intro του τραγουδιού και μετά το κόβουν και ζητάνε από τον κόσμο να κάνει μεγαλύτερο circle pit και μετά το ξαναπαίζουν ολοκληρο; Αυτό λοιπόν! Για όποιον δεν το ξέρει ας το δει εδώ . Μετά ακολούθησε ίσως το πιο σκληρό τους κομμάτι και προσωπικό αγαπημένο “Dark days”. “Vice Grip”, Bottom Feeder”, “Deliver Me” είναι μερικά από τα υπόλοιπα τραγούδια που αποτέλεσαν το βασικό setlist. 

Στο encore είχαμε 2 πολύ δυνατά τραγούδια, αλλά όπως είπε και ο τραγουδιστής  Winston McCall πολλάκης: “Come on guys! All our songs are heavy!“. Τέλος πάντων, στο encore είχαμε το “Crushed”, το οποίο συνοδεύτηκε όλο με φωτιές να καίνε στη σκηνη, και το “Home Is for the Heartless” στο οποίο προς το τέλος είχαμε μία εντυπωσιακότατη βροχή από σπίθες να κατακλύζει τη σκηνή. 

Ακολουθεί ολόκληρο το setlist:


1. Destroyer
2. Dying to Believe
3. Carrion
4. Karma
5. Dark Days
6. Idols and Anchors
7. Vice Grip
8. Dedicated
9. Deliver Me
10. Sleepwalker
11. Wild Eyes
12. Bottom Feeder
13. Swing

Encore:
14. Crushed
15. Home Is for the Heartless







ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΙΝΕΤΤΙ

Το επίθετό του μαρτυρά την (κατα το ήμισυ) ιταλική καταγωγή του. Παρακολουθεί ακατάπαυστα ξένες τηλεοπτικές σειρές και μια μέρα ονειρεύεται να δημιουργήσει τον δικό του ζύθο στο γκαράζ του σπιτιού του. Η σοφότερη επιλογή που έχει κάνει στην ζωή του είναι να αφήσει μακριά μαλλιά. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ακούει female-fronted metal, εμείς πάλι δεν τις πιστεύουμε.