“That’s the spirit” είναι μία έκφραση η οποία χρησιμοποιείται σε σκληρές και δύσκολες ανθρώπινες καταστάσεις. Έχει σκοπό να δώσει ελπίδα σε κάποιον ανθρωπό, αλλά υποσυνείδητα κρατιέται από ένα μίζερο συναίσθημα, αλλά και ένα συναίσθημα λύπησης. Αυτή η φράση σαφώς αναφέρεται στην μέχρι πρότεινος εμπειρία του Oliver Sykes και με τον εθισμό του με τις ουσίες, που λίγο έλειψαν να του στοιχήσουν και την ίδια του τη ζωή, καταφέρνοντας εν τέλει να τον ξεπεράσει. Αυτή η φράση επίσης, συνοψίζει και το νέο δίσκο των BMTH. Ή τουλάχιστον αυτό θέλουν να πιστεύουν οι δημιουργοί του.

Για το πόσο οι BMTH έχουν αλλάξει μέσα στα χρόνια και για τα βήματα προόδου στον ήχο τους, το έχουμε αναφέρει και παλαιότερα εδώ. Παρά όμως τον ηχητικό πειραματισμό του συγκροτήματος, η μουσική τους ήταν αναμφισβήτητα ριζωμένη στο metal- μέχρι σήμερα όμως. Ακούγοντας το νέο άλμπουμ, πέρα από την αψεγάδιαστη παραγωγή των Black Rock Studios, ακούς και τη νέα πολυεπίπεδη ηχητική υφή του συγκροτήματος γεμάτη δυναμικές, που κινείται ανάμεσα σε μουσικά είδη όπως το indie rock, το alternative μέχρι και την pop. Ακούς την δραστική μεταμόρφωση του συγκροτήματος από το metalcore στο mainstream. Ακούς το ιδανικό πάντρεμα της ηλεκτρονικής με την rock. Αυτό το γενναίο ρίσκο του συγκροτήματος θα διχάσει αρκετό κόσμο. O δίσκος παρουσιάζει έλλειψη επιθετικότητας και έντασης, οι οποίες θυσιάζονται για τη δημιουργία ξεφτιλισμένων (με την καλή έννοια) hits.

Σ’αυτήν την πρώτη ακρόαση του δίσκου λοιπόν, είχα την ευχαρίστηση να μοιραστώ με τον-μου-αρέσει-μόνο-το-Sempiternal- Μενέλαο Παρίση, ο οποίος αν τον κέρδιζε ο δίσκος, τότε θα μιλούσαμε για θρίαμβο.
Ακουλουθεί το δημιουργικό “Jamm-αρισμα” σύμφωνα με λόγια του ίδιου του Μενέλαου. Με κανονική γραμματοσειρά ο γράφοντας, με πλάγια ο Μενέλαος.

-Είσαι έτοιμος?
-Στρίβω τσιγάρο, μισό.. 
-Ακόμη δεν ξεκινήσαμε και κάνεις διάλειμμα?
-Έχω μαρκάρει το tracklist, δίνε σύνθημα.
-Με το 1, 2, 3
-Έτοιμος να πατήσεις το κουμπί?
-Το δάκτυλο έφυγε, δε κρατήθηκα
 
1.Doomed
- Αιθέρια εισαγωγή, σχεδόν αγνώριστοι στα πρώτα λεπτά
-Pop-ίζει επικίνδυνα ή είναι η ιδέα μου?
-Ταιριάζει για άνοιγμα δίσκου by the way..
-Με την καλή έννοια pop , μακάρι να ζεσταίνοταν  τα ντιβο-επηρμένα 18-χρονα έτσι σε κάποιο club για παράδειγμα..
 
2.Happy Song
-Τα παιδάκια τ ‘ακούς?
- Ζεστάθηκαν για τα καλά!
-Πόσο σπαστικά catchy φωνές γράφει αυτός ο φράντζας κάθε φορά ρε??
-Τελικά λες να αρχίσω να ακούω Deftones?
-Διακρίνω μία ψυχράδα?
-I’m happy και εγώ..
-Ώπα και το breakdown..
-Γαμω το τοξικό ριφφάκι στο break btw.
 
3.Throne
-Αρχίζω και χοροπηδώ στο δωμάτιο.
-Θρόνος με ροδοπέταλα.
-Έχω μεταφερθεί στην αρένα και τραγουδώ ωωωω-ωωωω-ωωωω.
-Έξυπνο χορωδιακό σημείο, στρέφει την προσοχή σε ένα ρηχό τραγούδι κατά εμε.
-Αισιόδοξο και μελωδικό, χωρίς όμως να είναι και επιθετικό.

4.True Friends
-Θέλω να σ ακούσω να τραγουδάς το ρεφραίν..
-Κλαψομούνικη η εισαγωγή του True friends.
-Το τραγούδι εν τέλει γαμα, έφαγα τη γλώσσα μου, δε μπορω να τραγουδήσω.
-Όμορφη ενορχήστρωση έχει το άτιμο..
-Και παλαμάκια το κοινό..
-Κατάρες στο κοινό που κρατά κάμερες.
-Θα αφήσω φράντζα..
-Η φαβορίτα στη θέση της, όμως.
 
5.Follow You
-Άνοιξες ράδιο?
-Σε αίθουσα αναμονής είμαι.
-Κάτι άκουσα για αγαπησιάρικα ακολούθα με.
-Μάλλον άκουσα λάθος.
-Δε μπορεί να άκουσα κάτι τέτοιο...όχι δε μπορεί.
-Έλα πες την αλήθεια, το είχες καταλάβει από τον τίτλο..

6.What You Need
-Χρειάζομαι κάτι ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ τώρα.
-Θα χρειαστείς να περιμένεις κι άλλο..
-Ξέρεις ότι μου αρέσει η παράξενη πολυφωνία εκεί στο ένα λεπτό..
-Οι φωνητικές γραμμές είναι υπερ-catchy.
-Άραγε θα μπορέσει να τα αποδώσει live?
-Ο πληκτράς τραγουδάει καλύτερα  από τον Sykes.

7.Avalanche
-Τα έσκασε καλά το Avalanche!
-Ξανατρώω τη γλώσσα μου, δεν εχω κουνήσει ούτε μούσι με τη πάρτη του...
-Νομίζω πως μιλάμε για την πιο μέτρια στιγμή του δίσκου μέχρι στιγμής, Χρήστο.
-Όντως είναι πιο μέτριο και από τo Follow You.
-Μου ακούγεται σαν άνευρο alternative rock.
-Μου θυμίζει κάποιους The Rasmus, θυμάσαι?
-Livin in a world without you....
χαχαχα ναι!
-Και εκείνοι με φράντζες ήταν..
 
8.Run
-Ώπα, τι έχουμε εδώ, στην Ίμπιζα βρισκόμαστε?
-Πιάσε δυο cocktails παιδί..
-Τρέχα!
-Εμένα αυτό μου αρέσει..
-Περάσανε καλά στην Σαντορίνη οι BMTH και αυτό βγαίνει στο κόσμο..

9.Drown
-Αυτό που έχω ακούσει το μισό δίσκο πριν κυκλοφορήσει...
-Το Drown θα παίξουν όταν θα χωθούν στο Rock n' Roll Hall of Fame..
-Μεγάλη μπουκιά φάε..
-Πάντως τα κουστούμια τα έχουνε έτοιμα.

10.Blasphemy
-Μόνο χυδαίο δεν είναι το Blasphemy.Κάποτε ήταν επικίνδυνοι και αυτοί.. πλέον την είδαν μεγαλοκαλλιτέχνες με λογαριασμούς στην Ελβετία και ακίνητα στην Αμερική, τι φάση?
-Οι Linkin Park έχουνε σκάσει από τη ζήλια τους..
-Όταν μιλάμε για σαλονάτο rock and roll, οι Queens of the Stone Age παίζουν τακουνάκια σε 3 τετραγωνικά.
-Θέλω λίγο ΕΝΤΑΣΗ!
-Βασικά τι λέω πάει να τελειώσει ο δίσκος..

11.Oh No
-Τελικά θα πάμε σε club ή όχι?
-Ψήθηκα, βάζω τα Fred Perry μου.
-Σαξόφωνο ήταν αυτό?
-Έκαναν οι Tesseract το ίδιο πριν 2 χρόνια.
-Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα.

-Δε ξέρω τι θα κάνω με τούτο εδώ..
ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Νιώθω περήφανος για τα studio μας.
-Εγώ για arena rock ξεκίνησα, πως κατέληξα σ’ αυτά τα night clubs...?
-ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΝΟ2: Μας αποπροσανατόλισε πλήρως η νέα τους δουλειά.
-Θα γράψεις κριτική?
-Βασικά το honest review είναι αρκετό.



ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ

Επίδοξος σεναριογράφος, οραματιστής και λάτρης της μεσογειακής κουζίνας. Μη metal δίσκος-εικόνισμά του το “The Black Parade”. Ο κόσμος τον μπερδέυει με τον Bruno Mars. Εκείνος μας υπενθυμίζει πόσο απλός άνθρωπος είναι.