Between The Buried And Me – Coma Ecliptic

Στις 23 Γενάρη αναρτήθηκε στο “προφάιλ” τους μία φωτογραφία η οποία αποθανάτιζε ένα πιάνο. Δεν είναι το βασικό όργανο που χαρακτηρίζει τη μουσική οξυδέρκεια/παραλαβομάρα των Between The Buried And Me αλλά αυτό που σιγοντάρει τις απάλευτα εθιστικές, γαλήνιες στιγμές τους. Οι Αμερικάνοι δεν γνωρίζουν για “όρια” και “ταμπέλες”. Αυτά είναι για όλους τους άλλους. Το μοναδικό στοιχείο που έχουμε για αυτούς σε παρόντα χρόνο είναι πως ηχογραφούν νέο δίσκο. Με έπιασε πάλι ταχυκαρδία αναλογιζόμενος σε τι επίπεδο θα (ξανα)φτάσουν και πόση υπομονή θα πρέπει να έχω για να αφουγκραστώ/συλλάβω τις συνεχόμενες μουσικές πληροφορίες (“και ΠΟΛΛΕΣ πληροφορίες μαζί”, σαρκάζει ένας φίλος…)  που πετάνε σε ανύποπτους χρόνους. Το σημαντικότερο είναι πως αμφότερες οι πλευρές δε το κάνουν επιτηδευμένα. Οι συνθέτες/τραγουδοποιοί(?) BTBAM δε διαστέλουν τα τραγούδια τους για να μείνεις με το στόμα ορθάνοιχτο ή επειδή γουστάρουν να πουλάν μούρη ως nerds προγκρεσσιβάδες που παίζουν τα ΠΑΝΤΑ. Το κάνουν διότι τους βγαίνει αβίαστα.  Τα τραγούδια τους (και όχι καταναγκαστικές ασκήσεις δες-πως-δένω-κόμπο-τ’όργανο) έχουν αρχή, μέση και τέλος. Απλά για να φτάσουν μέχρι εκεί φτύνουν νότες. Κάθε λογής. Τη μια στιγμή ακούς τα τάστα να ανεβοκατεβαίνουν με σχεδόν deathcore μανία και την άλλη τον Tommy Rogers να σιγοτραγουδά με ακαταμάχητα νωχελικό ποπ στυλ, μόνο με το πιάνο του. Όταν στη νιοστή ακρόαση μιας δουλείας τους συγκεντρωθείς/αντιληφθείς τι έγινε τη μία αυτή ώρα που τους αφιέρωσες, θα ψάχνεις καπέλο για να τους το βγάλεις.

Που ποντάρουμε: Στο στοιχείο της έκπληξης. Αφενός η κάθε νέα δουλειάς τους είναι όλο και πιο πλούσια συνθετικά, αφετέρου τα τραγούδια αποκτούν έναν “κανονικό” αέρα, γίνονται πιο προσβάσιμα/κατανοητά στο ευρύ κοινό. Και στο φάσμα των επιρροών τους το οποίο τεντώνεται από Earth Crisis (θυμάστε?) μέχρι Smashing Pumpkins.

Που φορτίζουμε σνάιπερ: Ο διπολικός χαρακτήρας τους δεν είναι καθόλου, μα καθόλου κακός αλλά δε τη παλεύω όταν αλαλούν οι κοράδες για τις progressive προεκτάσεις τους και οι προγκρεσσιβάδες για την αμερικανίλα τους. Παιδιά, οι Between The Buried And Me είναι υπεράνω ιδιωμάτων όπως η νουτέλλα είναι υπεράνω γεύσεων.


The Ocean – Title T.B.A

Ιδιάζουσα περίπτωση τούτοι εδώ οι Γερμανοί. Όταν, πριν από μία δεκαπενταετία, άρχισαν να χαράζουν το δρόμο τους, το hardcore δε τους είχε ανάγκη. Πλέον δε μπορεί να κάνει δίχως τις ιδέες τους. Τα καλλιτεχνικά βήματα τους μετρούνται μόνο με βαθύμετρο. Αυτό, στους άφθαστους πάτους στους οποίους εκτείνετε, συναντά έναν δίσκαρο ονόματι “Precambrian”, ικανό να προκαλέσει τσουνάμι με κάθε νέα του ακρόασή ….  Στήνω ταφόπλακα στα κλισέ με ωκεανούς και ανεμοδαρμένες θάλασσες και περνώ στα πρακτικά. Ο σπουδαγμένος mastermind κιθαρίστας τους, Robin Staps, προκαλεί κάθε φορά όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και το ίδιο το ιδίωμα που τόσο γουστάρει. Τοποθετεί μαεστρικά, πίσω από τους hardcore ξυλοδαρμούς, πιάνο, βιόλες, τσέλος, σαξόφωνα, μεταλλόφωνα, ταμπουράδες και spoken words. Ανήσυχο πνεύμα και πτυχιούχος ωκεανογράφος, ο Staps καταπιάνεται με concepts που το ένα πόδι τους πατά στην επιστήμη του και το άλλο στη λογοτεχνία. Τι κυοφορεί ως επόμενη ιδέα τη περίοδο αυτή στο κεφάλι του, δε γνωρίζουμε. Μονάχα ξέρουμε πως έχει συγκεντρώσει ολόκληρη την (ανανεωμένη κατά 3/5) The Ocean κολεκτίβα του με σκοπό να ξεφουρνίσει ακόμη μία δουλειά επιπέδου. Την περιμένουμε από φθινόπωρο μεριά διότι μέχρι το καλοκαίρι το συγκρότημα θα είναι απασχολημένο με τις τελευταίες live εμφανίσεις όλου του προ διετίας “Pelagial”.

Που ποντάρουμε: Στο ολοκληρωμένο πακέτο που προσφέρουν. Όσο σημαντική είναι η μουσική τους, άλλο τόσο είναι και η πένα τους. Με την κάθε ολοκληρωμένη ακρόαση δίσκου τους, νιώθεις την ώθηση να ανοίξεις κανά βιβλίο (ή τη Wikipedia) ώστε να ξεστραβωθείς. Αφού, λοιπόν, μάθεις απ’έξω τους στίχους, πέρνα και απ’το live τους να δεις τι σημαίνει εκτόνωση με ψυχρά visual effects.

Που φορτίζουμε σνάιπερ: Είναι επηρεπείς στις δισκογραφικές κοιλιές. Μετά το κορυφαίο “Precambrian”, τα “Helliocentric/Anthropocentric” φαινόντουσαν ψιλοχαμένα μέσα στο επίδοξο μεγαλείο τους. Από την άλλη, το πρόσφατο “Pelagial” έστρωσε τη κατάσταση, άσχετα εάν βούτηξε σε safe νερά.



ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΠΑΡΙΣΗΣ

Φοιτητής, ραδιοφωνικός παραγωγός , αξύριστος με μαλλιά. Η γκαρνταρόμπα του αποτελείται αποκλειστικά από μπλουζάκια Fred Perry. Οι μέρες που άκουγε power metal ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα ακούει Deafheaven.