Write on Time: Ανταπόκριση Συναυλίας: Potergeist, Anal Veritas, K2 @ Lab Art

Ανταπόκριση Συναυλίας: Potergeist, Anal Veritas, K2 @ Lab Art

0 Comments

Πρώτη εμφάνιση των Potergeist στην πόλη του Βόλου ύστερα από 7 χρόνια στα πλαίσια προώθησης του φετινού τους δίσκου, "Crocodile Tears", διάδοχος του εξαιρετικού "Swampires". Το live ξεκίνησε με καθυστέρηση μίας ώρας από την προβλεπόμενη ώρα έναρξης και υποθέτω πως αυτό συνέβη λόγω της χαμηλής προσέλευσης του κόσμου στο venue. Ήταν αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι το κοινό του Βόλου δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του συγκροτήματος, σε μία κατα τ’ άλλα ποιοτικότατη μουσική βραδιά, όπως αποδείχθηκε και στην πορεία.

Εν αρχή οι Γιαννιώτες K2 είναι μία νεοφερμένη μπάντα, έχοντας κυκλοφορήσει μόνο ένα EP. Αλήτικο southern metal, με αρκετά δυνατά riffs και με σκληρά φωνητικά τα οποία αποδόθηκαν καλύτερα ζωντανά. Σκηνικά παρατήρησα μία έλλειψη ενέργειας την οποία την αποδίδω στον παράγοντα του άγχους, λόγω των λιγοστών τους εμφανίσεων. Παρόλα αυτά, το "Southern Storm" και το "Hatefield" εποχής Load/Reload των Metallica (προφανώς), ήταν τα τραγούδια που ξεχώρισαν. Εκείνο όμως που τους λείπει από τις συνθέσεις τους, είναι το μεγάλο ρεφραίν, εκείνο που θα κερδίσει τον κόσμο.

Τη συνέχεια στη σκηνή πήραν οι Anal Veritas με το πειραματικό sludge/hardcore/post-rock/metal τους. Δε νομίζω να μπερδευτήκατε? Πολυπρόσωπη μουσική η οποία γίνεται αρκετά πιο ενδιαφέρουσα όταν αποφασίζουν να ανεβάσουν τις ταχύτητες και να προσθέσουν περισσότερες εναλλαγές στις συνθέσεις τους. Ο τραγουδιστής τους διέπρεψε σε τραγούδια όπως το hit τους "Blue Mustang" και στο τσιτωμένο "Sick". Μείον της εμφάνισης ήταν η διαρκώς γυρισμένη πλάτη του μπασίστα καθ' όλη τη διάρκεια του set. Από την άλλη ο εξαιρετικός drummer την ίδρωσε την φανέλα (που δεν φορούσε), με το μοναδικό drum set που χρησιμοποιούσε να μη φαντάζει αρκετό. Σοβαρός ανταγωνισμός για τον Τολέα.

7 χρόνια στους βάλτους της Νέας Ορλεάνης μπορούν να σε αλλάξουν ως άνθρωπο. Για την ακρίβεια σε μετατρέπουν σε swampire, σ'ένα βλαχο-αμερικάνικο όν, που διψάει για blues, ταχύτητα, καταχρήσεις και φυσικά για αίμα. Επίσης τα swampires παράγουν εθιστικές μουσικές μελωδίες που παρασέρνουν τα ανυποψίαστα θύματά τους. Για το τελευταίο δεν χρειάζεται να είσαι κάποιου είδους φυσιοδίφης για να το αντιληφθείς. Από τις πρώτες νότες του "Eve", συνειδητοποιείς τη σιγουριά που αποπνέει το συγκρότημα πάνω στη σκηνή. Είτε θα ήταν ο αεικίνητος Alex που σαν αυθεντικό swampire κοιτούσε απειλητικά τα θύματά του ένα προς ένα, είτε θα ήταν οι κιθαρίστες με τις χαρακτηριστικές rockstar-πόζες που έπαιρναν. Όμορφη στιγμή στο "Kings Army" με τον κιθαρίστα να κατεβαίνει και να παίζει κάτω από τη σκηνή, στην παθιασμένη εκτέλεση του "Last Punk Standing" και τέλος στα περίτεχνα solos του "Truth". Λέξεις banger και "Hope" είναι ταυτόσημες, ενώ το "Loves Martyr" μας έκανε να πιστέψουμε στον έρωτα. Τελευταίο τραγούδι αποτέλεσε το "The Preacher & The Witch" με τον τραγουδιστή να εκτελεί τα χρέη και των γυναικείων φωνητικών, αστειευόμενος με το κοινό.

Στο κλείσιμο της βραδιάς ο Alex σαν σωστός gentleman-βρυκόλακας ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους για την υποστήριξη και την παρουσία τους στο live. Ένα live που απέδειξε γιατί οι Potergeist συνεχίζουν και θα συνεχίζουν-για πολύ ακόμα- να φορούν με υπερηφάνεια το στέμμα του Νότου.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ

Επίδοξος σεναριογράφος, οραματιστής και λάτρης της μεσογειακής κουζίνας. Μη metal δίσκος-εικόνισμά του το “The Black Parade”. Ο κόσμος τον μπερδέυει με τον Bruno Mars. Εκείνος μας υπενθυμίζει πόσο απλός άνθρωπος είναι.

Ανταπόκριση Συναυλίας: Potergeist, Anal Veritas, K2 @ Lab Art

No comments:

About us

Popular Posts

Labels

You may also like

No comments:

About us

Popular Posts

Labels